تاریخچه ی تولید کفش ما قبل تاریخ(1250قبل از میلاد) تا اکنون

• اولین کفش‌های جهان:اولین کفش‌های جهان به عنوان یکی از قدیمی‌ترین اختراعات بشر، حدود ۱۰ هزار سال پیش ساخته شدند. این کفش‌ها از مواد طبیعی مانند پوست حیوانات و گیاهان تهیه می‌شدند و هدف اصلی آن‌ها محافظت از پاها در برابر شرایط سخت محیطی بود. یکی از نمونه‌های برجسته این کفش‌ها، کفش‌های عصر حجر است که از پوست گوزن و کفی ساخته شده از پوست خرس و پر از یونجه ساخته شده بودند. این کفش‌ها با بخیه‌های کوچک و چرم چروک شده تولید می‌شدند تا پاها گرم و خشک بمانند.اینگونه تصور می شود که تکنیک تولید کفش عصر حجر به این شکل است: هرچه تعداد بخیه کمتر باشد ، پاها خیس نمیشوند و گرم می شوند، بنابراین همین باعث میشد که چرم را چروک کنند. بخیه ها کوچک بودند و با توجه به ابزارهای دوخت برای بخیه که مردم در آن زمان داشتند واستفاده میکردند، چندان قابل اعتماد نبودند.

  کشف این کفش‌ها اطلاعات ارزشمندی درباره شیوه زندگی انسان‌های اولیه ارائه داده است. طراحی ساده و ابتدایی آن‌ها نشان‌دهنده مهارت‌های اولیه انسان در ساخت پوشاک است. این کفش‌ها نه تنها برای محافظت از پاها طراحی شده بودند، بلکه بخشی از فرهنگ و هویت انسان‌های اولیه را نیز نشان می‌دادند.

  دوران باستان (1250 قبل از میلاد – 476)

• قدیمی‌ترین کفش چرمی: این کفش با قدمتی حدود ۵۵۰۰ سال در ارمنستان کشف شده است.قدیمی‌ترین کفش جهان در سال ۲۰۱۰ در غار آرنی-۱ در ارمنستان کشف شد. این کفش چرمی با قدمتی حدود ۵۵۰۰ سال، به دوران عصر برنز بازمی‌گردد. کفش به صورت یک‌تکه طراحی شده و از پوست حیوانات ساخته شده است. این کفش دارای بندهایی از جنس پوست حیوانات بود که برای محکم کردن آن استفاده می‌شد. طراحی ساده و ابتدایی این کفش نشان‌دهنده مهارت‌های اولیه انسان در ساخت پوشاک است.یکی از ویژگی‌های جالب این کفش، ضخامت چرم آن است که باعث مقاومت در برابر عوامل طبیعی و دوام بیشتر می‌شد. همچنین، شرایط خاص محیطی غار آرنی-۱، مانند دمای ثابت و رطوبت کم، به حفظ این کفش در طول هزاران سال کمک کرده است. این کشف به باستان‌شناسان اطلاعات ارزشمندی درباره شیوه زندگی و توانایی‌های مردمان گذشته ارائه داده است.این کفش نه تنها یک اثر تاریخی است، بلکه نمادی از خلاقیت و سازگاری انسان با محیط اطرافش در دوران باستان محسوب می‌شود.

• مصریان باستان: اولین تمدنی بودند که کفش پوشیدند و از برگ خرما و پاپیروس برای ساخت آن استفاده می‌کردند.مصریان باستان از نخستین تمدن‌هایی بودند که به ساخت و استفاده از کفش پرداختند. آن‌ها در آب‌وهوای گرم مصر، صندل‌هایی ساده و کاربردی طراحی کردند که از برگ‌های نخل، پاپیروس و گاهی چرم ساخته می‌شد. این صندل‌ها به دلیل سبکی و راحتی، برای شرایط گرم و خشک منطقه بسیار مناسب بودند. طراحی آن‌ها به گونه‌ای بود که پاها را از شن و ماسه داغ محافظت می‌کرد.کفش در مصر باستان نمادی از طبقات اجتماعی نیز بود. افراد ثروتمند و نجیب‌زادگان صندل‌هایی با تزئینات زیبا و بندهای چرمی می‌پوشیدند، در حالی که افراد عادی از صندل‌های ساده‌تر استفاده می‌کردند. فراعنه و اعضای دربار اغلب کفش‌هایی با طراحی‌های خاص و گاهی با تزئینات طلا و جواهر داشتند که نشان‌دهنده جایگاه اجتماعی بالای آن‌ها بود.این کفش‌ها نه تنها برای محافظت از پاها طراحی شده بودند، بلکه بخشی از فرهنگ و هویت مصریان باستان را نیز نشان می‌دادند. استفاده از مواد طبیعی و طراحی‌های ساده اما کاربردی، بازتاب‌دهنده ارتباط نزدیک آن‌ها با محیط زیست و منابع طبیعی بود.

  قرون وسطی (476-1453)

• در دوران قرون وسطی ، که ویژگی آن فروتنی و فئودالیسم است اولین ساختار کفش‌های پاشنه‌دار که یکی از نمادهای مد و زیبایی هستند و تاریخچه‌ای طولانی دارند شکل گرفته . این کفش‌ها ابتدا در ایران باستان توسط مردان برای سوارکاری استفاده می‌شدند. پاشنه‌های بلند به آن‌ها کمک می‌کرد تا پای خود را در رکاب ثابت نگه دارند. بعدها، کفش‌های پاشنه‌دار به اروپا راه یافتند و به نمادی از قدرت و جایگاه اجتماعی تبدیل شدند. در قرن هفدهم، مردان و زنان اشراف‌زاده کفش‌های پاشنه‌دار می‌پوشیدند تا جایگاه خود را به نمایش بگذارند.امروزه کفش‌های پاشنه‌دار به عنوان بخشی از مد و استایل شناخته می‌شوند. این کفش‌ها در انواع مختلفی از جمله پاشنه‌های بلند، کوتاه، میخی و لژدار طراحی می‌شوند. کفش‌های پاشنه‌دار نه تنها زیبایی و جذابیت به استایل افراد می‌بخشند، بلکه می‌توانند اعتماد به نفس را نیز افزایش دهند. با این حال، استفاده طولانی‌مدت از این کفش‌ها ممکن است باعث مشکلاتی مانند درد پا و کمر شود.طراحی کفش‌های پاشنه‌دار به مرور زمان تغییر کرده و بهبود یافته است. امروزه تولیدکنندگان تلاش می‌کنند تا کفش‌هایی با پاشنه‌های راحت‌تر و ارگونومیک طراحی کنند که علاوه بر زیبایی، سلامت پاها را نیز حفظ کنند. کفش‌های پاشنه‌دار همچنان یکی از محبوب‌ترین انتخاب‌ها برای مراسم رسمی و مهمانی‌ها هستند و نقش مهمی در صنعت مد ایفا می‌کنند.

انواع کفش های قرون وسطی

کفش پولاین: در دوره گوتیک ، کفش های غیرمعمولی با نوک های بلند و تیز ، به نام پولاین ، ساخته شدند. گاهی اوقات ، نوک کفش پولاین به نیم متر هم می رسید. برخی از این کفش ها به قدری طول زیادی داشتند که لازم بود با بندهای خاصی به پاها بسته شوند تا امکان راه رفتن صحیح وجود داشته باشد. این نوع کفش از مواد مختلفی مانند مخمل ساخته شده و با عناصر فانتزی تزئین میشدند.

کفش پتین: پتین را روی کفش می پوشیدند تا ازپای آنها دربرابر کف خیابان های خیس و کثیف شهر محافظت کند. از آنجا که آنها برای پیشگیری ازسرخوردن، روی کفش استفاده میشوند ساخته شده اند . این پتین ها در تصویر شباهت زیادی به یک جفت کفش در Arnolfini Portrait  ساخته شده توسط Jan Van Eyck دارد که اکنون در گالری پرتره ملی نگهداری می شود.  در دوره رنسانس سبک از خطوط عمودی  روی کفش ها که سبک گوتیک  بود به خطوط افقی تغییر جهت داد.

• اوایل دوران مدرن(1453-1918)

در اوایل دوران مدرن دوره های رنسانس و باروک بود که در آن می توان نشانه هایی از کفش های مدرن را مشاهده کرد. سبک مد زنان و مردان در این دوره متفاوت بود و تا پایان قرن هجدهم ، مد بیشتر توسط مردان دیکته میشد. مردان اولین کسانی بودند که کفش های پاشنه دار به پا کردند. تا پایان قرن هجدهم ، پاهای مردان معیار استاندارد زیبایی بودند. اگرچه زنان کفش های فانتزی نیز می پوشیدند، اما این کفش ها زیر دامن های بلند دیده نمیشدند، بنابراین مردان بودند که مد به ویژه مد کفش را سفارش سازی می کردند. دوران مدرن درک مد را تغییر داد و سنت های کفش سازی دهه ها گذشته را به شدت تغییر داد. باعث اتفاق جدیدی درفناوری کفش شدکه کل فرآیند کفش سازی را بسیار آسان و ساده کرد. در اوایل، تغییرات مد بسیارآهسته بود و روند تولید کفش در کشورهایی با وضعیت اقتصادی خوب و دارای رشد سریع هنر و زیبایی بودند،آغاز شد. به عنوان مثال ، اسپانیا و ایتالیا نقش زیادی در طراحی لباس در قرن شانزدهم داشتند کفشی که در این کشورها ساخته شد بعداً به طور گسترده ای در سراسر اروپا گسترش      یافت آنها فانتزی ترین تزئینات و الگوها را داشتند و با استفاده از جدیدترین و شیک ترین مواد آن زمان ساخته می شدند.

در دوره رنسانس، پادشاهان در اروپا برای نشان دادن برتری خود اغلب کفش هایی با پاشنه بسیار بلند می پوشیدند. همچنین آنها می توانستند با خیال راحت از میان گودال ها عمیق عبور کنند به لیل این که پاشنه آنها به 30 سانتی متر می رسید. این کفش ها نمونه های اولیه کفش های ساخت مدرن بودند. پادشاه لویی چهاردهم فرانسه ، که به پادشاه خورشید نیز معروف است، در گسترش تولیدکفش پاشنه بلند نقش مهمی داشت.     حتی در حال حاضر ، مورخان مد از کفش های پاشنه بلند مردانه به عنوان کفش فرانسوی یاد می کنند.

در دوره رنسانس ، کفش های نوک تیز با کفش هایی به نام اردک با دهن های گشاد جای خود را عوض کردند. در همین حال ، زنان شروع به پوشیدن این مدل کردند. در زمان احیای فرهنگ و زیبایی شناسی شوالیه های نجیب زاده به میان آمدند و آنها اولین کسانی بودند که شروع به پوشیدن چکمه هایی تا مچ پا کردند که برای اسب سواری و جنگ راحت بودند.دوران باروک یکی از بحث برانگیزترین دوره های فرهنگی است که با پیچیدگی ، ادعا ، نمایش و گرایش به بزرگی مشخص می شد. بنابراین جای تعجب نیست که در این دوره فرهنگی، کفش از مواد گران قیمت مانند مخمل ، ساتن ، ابریشم ساخته می شد و کفش ها با گل مصنوعی ، روبان و سنگ های قیمتی تزئین می شدند. مردان برای نشان دادن جایگاه خود کفش هایی با پاشنه قرمز می پوشیدند.

• بزرگ‌ترین کفش دنیا: این کفش در فیلیپین نگهداری می‌شود و بیش از ۶ متر طول دارد.بزرگ‌ترین کفش دنیا یک اثر هنری و نماد خلاقیت در صنعت کفش‌سازی است. این کفش عظیم‌الجثه در فیلیپین ساخته شده و بیش از ۶ متر طول دارد. این کفش به عنوان یک رکورد جهانی در کتاب گینس ثبت شده است و به دلیل اندازه بزرگ و طراحی خاص خود، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. این کفش از مواد مقاوم و با کیفیت ساخته شده است تا بتواند وزن و فشار ناشی از اندازه بزرگ خود را تحمل کند.این کفش نه تنها یک اثر هنری است، بلکه نمادی از توانایی‌های انسان در خلق چیزهای خارق‌العاده است. طراحی و ساخت این کفش نیازمند مهارت‌های ویژه و همکاری تیمی بوده است. این کفش در نمایشگاه‌ها و رویدادهای مختلف به نمایش گذاشته شده و به عنوان یک جاذبه گردشگری نیز شناخته می‌شود.بزرگ‌ترین کفش دنیا نشان‌دهنده خلاقیت و نوآوری در صنعت کفش‌سازی است و به عنوان یک نماد فرهنگی و هنری مورد توجه قرار گرفته است. این کفش همچنین الهام‌بخش طراحان و هنرمندان در سراسر جهان بوده و به آن‌ها نشان داده است که هیچ محدودیتی برای خلاقیت وجود ندارد.

• دوران مدرن(1918-تاکنون)

در نیمه دوم قرن 20، با استقرار و رونق فرهنگ پاپ، آمریکا که با تمایل به متفاوت بودن ،منحصر به فرد بودن و عضویت در یک بخش از فرهنگ خاص همراه بود موفقیت بزرگی در کفش بوجود آمد درآن زمان مواد اولیه ارزان تر و ساختارهای جدید سبک زندگی متفاوت باعث تغییر پوشش درآقایان و خانم ها شد.
کفش های فانتزی و با کیفیت بالا با کفش های رنگارنگ مد روز تغییر کردند. بازیگران و خوانندگان هالیوود تأثیر زیادی در شکل گیری و محبوبیت این کفش ها جدید داشتند.
گروه بیتلز کفش های چلسی ، آدری هپبورن بازیگرکفش پاشنه گربه ای را محبوب کرد و دختران مدرسه کفش های ماری جین را در دهه 5 پوشیدند. با افزایش تعداد زنان شاغل سبک پاشنه بلند تغییرکرد وکفش های محبوب در دهه های 7 و 8 محبوبیت خود را از دست دادند و در دهه 9 به کفش های پاشنه کوتاه تغییر پیداکردند.

کفش تماشاچی : کفش های دو رنگ آکسفورد کمی بعد از جنگ جهانی اول در انگلستان مد شدند. درآمریکا توسط کسانی که از وضع مالی خوبی برخوردار بودند پوشیده میشد. معمولا این کفش ها توسط افردی که برای تماشای مسابقات ورزشی شرکت میکنند پوشیده میشود وبه عنوان کفش تماشاچی شناخته می شوند این کفش ها در دهه 1940 با لباس زوت پوشیده می شد. لباس زوت کت وشلوار نامنظمی است که توسط مردهای سیاه پوست یا اسپانیایی زبان پوشیده میشد و نظم پوشش اجتماعی را به چالش می کشید.

کفش تماشاچی

بازگشت کفش های سنتی: پایبندی به سنت درقرن20، هنوز هم درمیان هندی ها مرسوم بود وکفش های مانند جوتیس هنوز هم یک کفش شیک محسوب میشد. این کفش ها مربوط به سال 1925 است که دریک مراسم عروسی یک گروهی آن را پوشیدندکه نشان دهنده تغییرات کفش ازمجلسی به کفش های رسمی است.

کفش سنتی

کفش گلامور: ازافتخارات سال 1920 بعد از جنگ جهانی اول ، این بود که مردم انگلیس تلاش کردند تا درامور اقتصادی به جایگاهی ارزشمند برسند در آن زمان مردها ازکفش های مشکی یا قهوه ای استفاده میکردند وکفش های که دارای تزیینات بود برای مردان رایج نبود و آنها کفشهایی با طرح های ساده می پوشیدند که طرح شطرنجی ساده که روی این کفش ها دیده میشود از ترکیب دو رنگ مختلف چرم قهوه ای و مشکی ساخته شده است.

کفش گلامور

کفش فراگامو مدل پرو : سالواتوره فرگامو یکی از خلاقترین طراحان کفش در قرن بیستم بود. او همیشه آزمایش های خود را با پوست های که برای ساخت کفش رایج نبودند مانند پوست کانگورو، تمساح و پوست ماهی انجام میداد این کفش ها از جیرآنتلوپ هند ساخته شده که برای ساخت آن ازمدل کفش های گذشتگان ایده میگرفت.

کفش فراگامو مدل پرو

کفش قایق یا عرشه ای : اولین بار در سال 1935 توسط یک آمریکایی به نام پل اسپری ساخته شدکه نگران لیزخوردن خود روی عرشه قایقش بود. او ایده گذاشتن شیارهایی در زیرکفش برای پیشگیری از لیزخوردن را از نگاه کردن به سگ خود که روی یخ ها ثابت ایستاده بود گرفت. به دلایل خاص بودن و قیمت های بالای قایق های سواری، این کفش ها درطول تاریخ مختص افراد ثروتمند بوده است.

کفش قایق یا عرشه ای

صندل کورک :این کفش ها اولین بار توسط یک طراح به نام سالواتوره فراگامو درسال 1930ساخته و رایج شد. به دلیل کمبود مواد اولیه در دوران رژیم فاشیست در ایتالیا، فراگامو را به سمت آزمایش چوب پنبه سوق داد. این کفش های انگلیسی ازسال 1938- 1940حاکی از آن است که مواد ساخته شده فراگامو به سرعت مورد استفاده  قرارگرفت.

صندل کورک

کفش لوفر: لوفر برای اولین باردردهه1953 توسط خانه کفش گوچی معرفی شد. یک جایگزین پرطرفدار در دهه 1960 برای کفش آکسفورد یا چکمه چلسی بود. این کفش فوق العاده ظریف مناسب مجالس رسمی بود. پوشیدن کفش های لوفر در دهه 1980 نمادی ازثروت بین زنان و مردان بود.

کفش لوفر

کفش های Five SHADE of Node: این کمپانی در پاییز2013، تعداد محدودی کفش (5 عدد) تک رنگ را وارد بازارکرد با این ذهنیت که برهنگی تک رنگ است. این 5 رنگ کفش برای پوست های با رنگ های مختلفی میتوانستند انتخاب شود بنابراین طرفداران زیادی پیداکرد که توانست ماهیت اقتصاد جهانی را برجسته کند. برای نمایش این کفش ها آن ها را بر روی مجسمه دست نشان میدهند؛ زیرا دربرخی کشورها طبق رسم و آیین  نشان دادن پا ممنوع است. همچنین یک برنامه توسط شرکت آیفون منتشر شد که میتواند کفش متناسب با رنگ پا را تشخیص بدهد.

کفش های Five SHADE of Node

امروزه کفش‌ها نه تنها برای محافظت از پاها بلکه به‌عنوان بخشی از مد و استایل شخصی استفاده می‌شوندو نشان‌دهنده فرهنگ، سلیقه و حتی وضعیت اجتماعی افراد نیز هستند.از کفش‌های کتانی که برای استفاده روزمره و ورزش طراحی شده‌اند تا کفش‌های رسمی و پاشنه‌بلند که در مجالس و محیط‌های کاری استفاده می‌شوند، تنوع بسیار زیادی در مدل‌ها و کاربردها وجود دارد. همچنین، صنعت کفش به یک صنعت چند میلیارد دلاری تبدیل شده است که تأثیرات زیست‌محیطی آن نیز مورد توجه قرار گرفته است.

تاریخچه کفش جالب و جذاب است که تقسیم دقیق جامعه به طبقات ، تغییر مد در دوره های مختلف را نشان می دهد. برخلاف این روزها، مد هر 10 یا حتی 100 سال تغییر می کرد ، نه هر فصل. مواقعی وجود داشت که زنان نمی توانستند کفش پاشنه دار بپوشند. درگذشته برای تشخیص برده ها از سایر افراد برده ها بدون کفش بودند و بزرگ زادگان از نظر شیک و پیچیده بودن کفش هایشان با یکدیگر رقابت می کردند. وقتی نگاهی به کفش های گذشتگان می اندازیم ، دهانمان کاملاً باز می ماند. چگونه ممکن است مردان کفش های پاشنه دار تا 30 سانتی متر داشته باشند؟ امروزه در بازار آزاد و جامعه که هیچ قانونی برای محدود کردن حقوق بشر نیست، می توانیم هرچه دلمان بخواهد بپوشیم. ما می توانیم روند مد را دنبال کنیم و متناسب با روحیه یا لباس خود ، کفش های مختلفی را برای هر موقعیت پیدا کنیم. فرصت های شگفت انگیز قرن بیست و یکم و فن آوری به ما این امکان را می دهد که از کفش های با کیفیت ، با دوام و شیک برخوردار باشیم و نه فقط یک جفت بلکه یک کمد کامل پر از کفش های مد روز!